Skuteczne dyscyplinowanie dziecka

Zawsze chcemy dla dziecka dobrze. Uczymy go, jak być dobrym czlowiekiem i szukamy najlepszych sposobów, aby wyrazić naszą troskę o dziecko. Chcemy go wychować jak najlepiej. Mówimy do dziecka, tlumaczymy, podajemy przykłady, opowiadamy historie innych ludzi. Gdy to nie działa, czasami podnosimy głos, czasami szukamy odpowiedniej kary. Czasami sami już nie wiemy co robić, bo wszystko nam sie wydaje nieskuteczne…

Kiedy metody wychowawcze będą najbardziej skuteczne?

Po pierwsze – gdy dziecko będzie mogło przyswoić sobie treści, które chcemy mu przekazać, w spokojnej atmosferze (wyjaśnienie jest poniżej).

Po drugie – gdy dziecko będzie miało możliwość poćwiczyć samodzielne rozwiązywanie problemów (wyjaśnienie jest poniżej).

POTRZEBNY SPOKÓJ

Gdy chcemy, aby dziecko najlepiej zrozumiało to, co chcemy mu przekazac, powinno być przekazane w najbardziej sprzyjających warunkach. Co to oznacza? Chodzi o to, że dziecko może sobie przyswoić informacje przekazywane przez rodzica tylko wtedy, gdy wokół niego panuje spokój. Jeżeli dziecko jest w stresie (płacze lub sie złości, krzyczy itp.), to nie jest w stanie zrozumieć słów wypowiadanych przez rodzica. Jest to uwarunkowane działaniem mózgu dziecka. W stresie dziecko nie ma umiejętności logicznego myślenia, a jego mózg zaczyna pełnić tylko podstawowe funkcje. Jak mozna to zmienić? Zmiany mogą nastąpić tylko poprzez wyciszenie i uspokojenie dziecka. Aby więc mieć pewność, że to co chcemy przekazać dziecku – ono zastosuje w swoim działaniu – powinniśmy mu przekazać gdy jego ciało oraz jego mózg, będą gotowe na przyjecie tych informacji. W jaki sposób dziecko może osiągnąć ten spokój? Gdy stworzymy dziecku sytuację inną, niż ta, która wywołała stres i wybuch złości. Przede wszystkim chodzi o przeniesienie dziecka z miejsca, w którym nastąpił wybuch (powiedz dziecku: “chodź, pójdziemy do drugiego pokoju, na zewnątrz, usiądziemy na fotelu itp). Aby dziecko poczuło spokój, musi osiagnąć poczucie bezpieczeństwa poprzez to, że rodzic wykaże empatię dla jego uczuć (“widzę jak bardzo jesteś teraz zdenerwowany, spróbuj chwilę odpocząć, a później wspólnie poszukamy rozwiązania”). Starsze dziecko można zostawić samo, a młodsze najlepiej wziąć na kolana i wspólnie uspokoić swoje emocje (zarówno rodzic jak i dziecko potrzebują uspokojenia). Dopiero wtedy, gdy dziecko osiągnie wewnętrzny spokój, można wrócić do rozmowy i znaleźć rozwiązanie w danej sytuacji.

ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW

Jeśli w sytuacji konfliktowej rodzic daje gotowe rozwiązania: “Za to że nie odrobiles lekcji, nie bedziesz oglądał telewizji przez 3 dni!” – dziecko nie uczy się w jaki sposób można rozwiązywać problemy. Dziecko odczuwa złość, że zostało ukarane i nastepnym razem będzie raczej szukać sposobów, aby uniknąć kary, niż szukac lepszych zachowań. Dużo lepszym rozwiązaniem zamiast mówić dziecku, że źle zrobiło, bo nie odrobiło pracy domowej, jest pokazanie co mogło zrobić, aby tą prace odrobić. Można nawet pójść o krok dalej – można zadawać dziecku pytania dotyczące rozwiązania sytuacji i dawć dziecku czas na odpowiedź (co mozna było zrobić, abyś nie zapomniał o pracy domowej? Jak chcesz w przyszlosci pamiętać o pracy domowej? W czym chcesz aby Ci pomóc?). W ten sposób można nauczyć dziecko samodzielnego znajdywania różnych rozwiązań.

Dlaczego sposób z uświadomieniem dziecku różnych rozwiązań przynosi lepsze rezultaty? Ponieważ gdy dziecko jest zaangażowane w rozwiązanie problemu, dużo lepiej zapamiętuje jak można taki problem rozwiązać, uczy się lepszej samodyscypliny, a takze daje jedną największą korzyść – pokazuje mu, że samo potrafi znaleźć dobre rozwiązania. Dziecko nie ma wtedy negatywnych mysli na swój temat, jego obraz samego siebie jest pozytywny, a relacja pomiędzy rodzicem a dzieckiem ma w sobie niewielkie ilości złości i gniewu.